چابک سازی دولت و جذب نیروی انسانی در صنعت برق!

سرویس صنعت برق نیوز: کاهش تصدی گری و چابک سازی دولت از سیاست‌های کلان نظام جمهوری اسلامی ایران می‌باشد. دولت با تعداد منابع انسانی زیاد و بهره وری کم، هزینه‌های مالی و مادی بزرگی را به کشور تحمیل نموده که هدر رفتن بیت المال و ایجاد نارضایتی در عموم مردم از نتایج آن می‌باشد (در این خصوص براساس مطالعات تطبیقی، تعداد مدیران و کارمندان و بهره وری آن‌ها در کشور ایران با کشور‌های توسعه یافته‌ای مانند ژاپن با توجه به جمعیت هر کشور، قابل بررسی می‌باشد). در سال‌های اخیر با وجود کاهش منابع اقتصادی و تحریم‌های ظالمانه سیاسی علیه کشور عزیزمان ایران، پرداخت حقوق و مزایای کارکنان دولت متناسب با تورم سالیانه و رفع مشکلات مالی آنها، همواره یکی از دغدغه‌های مسئولان ذیربط بوده و در برخی از شرکت‌های تابعه و وابسته وزارت نیرو، تاخیر در پرداخت حقوق و مزایا باعث نارضایتی کارکنان شده است. علی رغم مطالب فوق الذکر متاسفانه برخی از مدیران در شرکت‌های تابعه وزارت نیرو با طرز تفکر امپراطورسازی به طور مستمر بر طبل جذب نیروی انسانی کوبیده و با توسل به بزرگ نمایی کمبود نیرو به عنوان ابزاری جهت برجسته نمودن وظایف و کار‌های انجام شده و گرفتن امتیاز از مقامات مافوق، استفاده می‌نمایند. این در حالی است که به دلیل ضعف در مدیریت یا سوء مدیریت و فقدان برقراری ارتباط موثر و مناسب با بدنه کارشناسی جهت استفاده از توانمندی‌های استعدادها، بسیاری از نخبگان کشور از صنعت برق خارج شده اند که آمار خروج این نیرو‌ها در ده سال اخیر قابل توجه و قابل ارائه می‌باشد. از طرفی تبدیل وضعیت نیرو‌های انسانی در قالب ایثارگران، اپراتور‌ها و ... باعث افزایش تعداد منابع انسانی بویژه در سطح کارشناسی در شرکت‌های تابعه صنعت برق مانند شرکت مدیریت شبکه برق و برق‌های منطقه‌ای شده است که آمار آن به تفکیک موجود می‌باشد. با توجه به مطالب مذکور، سوالاتی در خصوص جذب نیروی انسانی در صنعت برق به ذهن متبادر می‌شود که به شرح ذیل می‌باشد:

۱- اگر با فرض غلط کمبود نیروی انسانی در صنعت برق در وضع موجود، بهره وری در شرکت‌های تابعه وزارت نیرو افزایش پیدا نماید، نمی‌توان با وجود نیروی انسانی فعلی صنعت برق را اداره نمود؟
۲- آیا با وجود دانش و مهارت‌های مدیریتی کم در جمع کثیری از مدیران صنعت برق با تحصیلات فنی و تاثیرگذاری این عوامل در خروج نیرو‌های نخبه از این صنعت، جذب نیرو‌های جدید، مساله کمبود نیرو را به صورت پایدار و طولانی مدت حل خواهد نمود؟
۳- آیا استخدام نیرو‌های جدید باعث بزرگ شدن اندازه دولت و اقدامی مغایر با چابک سازی و کوچک سازی آن نخواهد بود؟
۴- آیا صنعت برق باید به محلی برای کسب تجربه و رزومه سازی نیرو‌های نخبه تبدیل شود که بعد از مدتی این نیرو‌ها از صنعت مذکور خارج شوند؟
۵- آیا بهتر نیست عوامل درون سازمانی تاثیرگذار و مهم مانند انتصابات مدیران با شایستگی کم (به صورت رابطه‌ای و سفارشی) و رفتار‌های نامناسب آن‌ها را شناسایی و برطرف نموده و بر نگهداری منابع انسانی فعلی و کاهش خروج نیرو‌ها تاثیر گذاشت؟
۶- آیا زمان آن نرسیده است که با جذب نیرو و پرداخت حقوق به آن‌ها به شکل غیرقانونی و جذب مجدد بازنشستگان در شرکت‌های صنعت برق، برخورد شود؟
۷- آیا نمی‌شود با تدبیر و سیاست گذاری مناسب، نیرو‌های انسانی را از شرکت‌های برقی که نیروی مازاد دارند به شرکت‌هایی در این صنعت که به اصطلاح کمبود نیرو دارند هدایت کرد و مانع استخدام افراد جدید در این صنعت شد؟

شایان ذکر است مستندات مطالب ذکر شده، موجود بوده و در صورت لزوم تقدیم می‌گردد. هر چند برخی از اخبار و مستندات جذب نیرو‌های غیرقانونی به سمع و نظر حضرتعالی رسیده است. امید است با تدابیر و تلاش‌های جنابعالی و همکارن محترم تان در معاونت تحقیقات و منابع انسانی وزارت نیرو عوامل موثر زمینه ساز درون سازمانی خروج نیرو‌ها از صنعت برق مانند سوء مدیریت برخی از مدیران شناسایی و با افزایش بهره وری و شایسته گزینی در انتخاب و انتصاب مدیران، ضمن حفظ نیروی انسانی موجود، از جذب نیرو و بزرگ نمودن دولت جمهوری اسلامی ایران که در نهایت هزینه‌های آن توسط اقشار مختلف مردم پرداخت می‌شود، ممانعت به عمل آورد.